გინდა, დაიწყო ცხოვრება თითქოს თავიდან, ალბათ წარსული გიხმობს, მეც მოლოდინის ვიქეცი ფრესკად, მე დამრჩა სული და გულის ფეთქვა… მე შევეხიზნე მარადისობას, შენ დასასრული უპოვე აწმყოს, ჩემი შიშველი აბტრაქციიდან გეამაყები და მაინც გნატრობ. ვინმეს რომ ეთქვა ჩემზე – გეძებსო, დაიჯერებდი? არა მგონია… თურმე სიყვარულს, დროს, მოგონებებს ვადა გასვლისა არა ჰქონია…
