აღმოსავლეთით - ლექსები სიყვარულზე - ლექსები - მთავარი

ახლა ჩვენ შორის სიშორეა, სივრცე, ჰამადა,
ფანჯრის მინებზე – ქარისა და წვიმის პა-დე-დე,
ალბათ ამ ნაწერს შუაღამის ბოდვას გავატან,
რადგან უშენო პოეზია სისხლსაც ადედებს
და კაბალურად ჩემს წილ ჰაერს ადებს ტარიფებს,
ჩემს უშენობას მე დავარქვი – ყოფნა ხურუში,
ახლა ღამეა – მობატონე დღეზე ხალიფა,
ჩანს ცაზე მთვარე, როგორც თურქის მუჭში ყურუში
და ახლა, ისევ მენატრება – მოგყვე, გეძიო,
მინდა ცხოვრებას მივაძახო პირში – მე შენი…
შენი თითებით ჩავიტარო ტანზე ჯენ-ძიუ,
შენი თვალების სისველიდან შევსვა ჟენშენი,
რომ დედამიწამ ვერ გაბედოს მეტად ხალტურა,
შენს სუფთა სისხლში ჭუჭყიანი ხელის ფათური,
მაინც მოგძებნი, მანამდე კი – იყოს დასტურად
ეს ლექსი, როგორც თავგანწირვა სულით, ნატურით.