ვიცლებოდი… როგორც ბავშვი პატარა ყოველ ნაბიჯზე ვიქცეოდი მიყვარდი სასტიკად .. მაგრამ თანდათან ვიცვლებოდი ვიკარგებოდი… ქუჩაში შენს წინ სადღაც ბურუსში ვქრებოდი მე სულ გელოდიი…. მოუთმენლად ამაოდ გელოდი.. ვკვდებოდი… მონატრებაში,ფიქრში ნაცრისფერ ნისლში ბედნიერების წილის უაზრო რიგში… გამოვიფიტე …. გავბედე არარაობა გიწოდე თითქოს ვინანე ოდესღაც რომ მე სიცოცხლე გიბოძე ფიქრში აღარ ხარ , ვეღარც გული გგრძნობს თითქოს ჩემი სული კი რაღაც ნათელს …ალბად სიყვარულს ითხოვს აღარ მიყვარხარ მაგრამ შენ მე წამართვი სითბო მე უნდობლობა შიში მასწავლე თითქოს… რას ვიტყვი შენზე ვინმემ რომ მკითხოს ? ახლა ნაცნობი … ადრე კი მიყვარდი იმ დროს ….
